Estou vivindo un momento surrealista.
Mentres escoito Maith Dhom, rapaz que me gustaba enviame unha foto da sua nova moza e comunicame que se vai ir vivir ó estranxeiro con ela. E é preciosa, e eu engordei 5 kilos. E levo toda a tarde aqui soa porque alguen dixo que me chamaria...
E teño o loop posto no Winamp, unha e outra vez Maith Dhom, Esqueceme, que (su)realista, que cruel.
Como di unha cancion de Ávalon, La despedida yo te doy, que al despedirme no puedo, que al despedirme yo de ti, al despedirme me muero.
Ou outra de Noitebregos. Horizonte proscrito debuxou a figura dunha bagoa xeada polo frio do amor...
Creo que hoxe ata me identifico coas cancions de Camela, jajaja.

Quizais todo isto sexa o mellor.