domingo, mayo 01, 2005

A preguiza non é boa, pero síntome coma un soldado americano nunha mision patriotica desas chungas, así que terei que facer a miña mini cronica dos Blogs á feira 2005. E poño 2005 porque coido que haberá un 2006, e como non o haxa agarro a pistola e...

Ás oito da tarde chegou Wel a buscarme, aparcamos no que eu lle chamei "a metade de camiño" jaja, pero que vaa! Ainda tivemos que camiñar un bó treito ata chegar ó Tequeño.
Alí recoñecín a María bumblecat (mais guapa en persoa que nas fotos) e din máis de 32 bicos para poder coñecer ó resto. Non quedei co nome de todos (memoria de peixe, agh!) pero había uns rapaces que logo marcharon, porque eran da Sociedade Tolkien de Galicia ou algo así (había moitisimo ruido) e quedaran con outra xente.
Qué dicir que ninguén é tal e coma o imaxinaba! Ike foi un anfitrión (jaja) tremendo, e estivo a falar con nós duns lagartos e dunha web con nomes moi raros. Wel dicía que sí a todo coa cabeza, e logo recoñeceu que non se enteirara de non sei que cousas, jaja. A min preguntoume non sei qué da irmandade de Santiago ou algo así. Non sabía que Cruz Vermella en castelán era Cruz Roja, jaja.
A verdade é que non tiñamos moito sitio, e estabamos un pouco apretados. Era difícil falar cós do fondo norte, así que falamos con Ike, Ictioscopio e Nuala. Ictioscopio amosou as súas dotes de monologuista da Paramount e Nuala, cal reporteira gráfica de guerra, non paraba de facer fotos. Algo curioso é o desa cámara. Case non tiña pilas, pero carallo como duraron!
Logo chegaron Cesare e Pawley. Cesare tiña unha camiseta de Lamatumbá que me deixou cos ollos moi abertos.
Tamén falamos un pouquiño con Dorfun, lucindo a moda de aduaneiros sem fronteiras con xeito e gracia. A min tardabame coñecelo, a verdade. Imaxinabao moi moreno e con gafas...
Logo fomos ó Gredos, o Rei das Croquetas. O camareiro era coma Deus, omnipresente. Déronnos moi ben de cear. Wel xa comezaba a dicir parvadas, e presidía a mesa Ike. Desta vez xa poidemos falar un pouquiño con María e con Hans, e Hans facía que os meus soños medraran falandome do fermoso que era Dublín...
Houbo un momento no que Ictioscopio mandounos cantar Fabuloseando uouoieielala ou algo así. Os da mesa de atrás xa flipaban, converteramos o Gredos nun antro friki! o_o
Como había que agardar pola moza de Wel e polo irmao da moza, estivemos alí ata que decidimos deixar de estalo. Cambiamos o sitio de quedada e marchamos para a Repichoca. Cesare e Peque marcharon. Unha mágoa, pero bueno. Haberá mais oportunidades de velos, espero.
Por unha especie de milagre diviña, na Repichoca había sitio! Hans quería entrar a toda costa. Por desgracia, Ictioscopio e o seu fabuloseando marchaban :( As baixas son normais neste tipo de misións, pero tan seguidas son moi terribles :´(

Na Repichoca, un amigo de Wel falaba de Stalinistas e de cousas non aptas para un sabado pola noite cun licor café na man. Tiña gracia vernos, cada un de nos cun chupito na man, e Wel con varios chupitos na mesa, porque non tiña 8 mans que se non....
Foi un momento triunfal, a todos lles gustaba o licor cafe! Como diría o meu amigo, "viva viva!". Unidos por uns mililitros de alcohol.
Veu unha amiga de María tamén. Seica viña "con una polla en la cabeza" (Palabras textuais eh?) por unha despedida, pero tivo a amabilidade de sacala.
Logo marchamos para o Bar Egeo. Polo camiño desapareceron Pawley e Dorfun, e no Bar Egeo Wel e maila moza. Pero nada, a beber e a bailar. María ligou, e todos eramos moi felices, e non por mor do alcohol! Ó rato, Maria e eu saímos fóra un pouco, eu lle mandara unha mensaxe a Dorfun e no Bar Egeo non había cobertura. E xusto camdo poñía un pé na rúa, Dorfun chamou e confesou que fora ó Filloa con Pawley. E nós preocupados, jaja.
Botáronnos do Bar Egeo con Willy Fog e a volta ó mundo en 80 días (Dicen que la felicidad es difícil de encontrar, pero no es ciertoooooo).
Tomamos o camiño do Inox, pero estaba pechado. Había alí un colchón que algún aproveitou. Carmen seguía de reporteira gráfica (como lle duraban as pilas á maldita cámara!), ata a un que apareceu por ali lle sacou unha foto.
Como non nos abrían fomos andando cara á Terraza, que tamén estaba pechado. Xa estabamos un pouco cansos, ás Marías notabasenos a idade (jajaja) e Hans tamén dicía ser unha María e tivo un momento estrela de contos simpáticos. Unha mágoa que só o escoitáramos María e mais eu. Bueno, e Carmen, que tamén tivo momentos poeta e Jim Carrey con ela.
E nada, fomos ó taxi e Carmen e mais eu marchamos para casa.

Teño pouco xeito de contar as cousas, pero así foi como foron dende os meus ollos. Últimamente estou a coñecer xente, pero dame magoa perdelos da vista tan pronto. Paseino tan ben que xa é domingo e nin me enteirei do sábado. Poucas veces ten unha a oportunidade de coñecer a unha xente tan estupenda. A ver se polo menos seguimos en contacto.

E como algún confesou que non entendía moi ben o galego escrito e lle daba preguiza lelo (jaja) vou ter que traducir a anotación. Non pasa nada, Arduina power!

--------------------------

La pereza no es buena, pero me siendo como un soldado americano en una misión patriota de esas chungas, así que tendré que hacer mi mini cronica de los Blogs á feira 2005. Y pongo 2005 porque supongo que habrá un 2006, y como no lo haya agarro la pistola y....

A las ocho de la tarde llegó Wel a buscarme, aparcamos en lo que yo llamé "la mitad del camino", jaja, pero que vaa! Aún tuvimos que caminar un buen trecho hasta llegar al Tequeño.
Allí reconocí a María bumplecat (más guapa en persona que en las fotos) y dí más de 32 besos para conocer al resto. No me quedé con el nombre de todos (memoria de pez, agh!) pero había unos chicos que se marcharon, porque eran de la Sociedad Tolkien de Galicia o algo así (había muchísimo ruido) y habían quedado con otra gente.Qué decir que nadie es tal como lo imaginaba! Ike fue un anfitrión (jaja) tremendo, y estuvo hablando con nosotros de unos lagartos y de una web con nombres muy raros. Wel decía que sí a todo con la cabeza, y luego reconoció que no se había enterado de no se que cosas, jaja. A mi me pregunto no se que de la Hermandad de Santiago o algo así. No sabía que Cruz Vermella en castellano era Cruz Roja.
La verdad es que no teníamos mucho sitio y estábamos un poco apretados. Era difícil hablar con los del fondo norte, asi que hablamos con Ike, Ictioscopio y Nuala. Ictioscopio enseñó sus dotes de monologuista de la Paramount y nuala, cual reportera gráfica de guerra, no paraba de hacer fotos. Algo curioso es lo de esa camara. Casi no tenía pilas, pero carallo como duraron!
Luego llegaron Cesare y Pawley. Cesare tenía una camiseta de Lamatumbá que me dejó con los ojos muy abiertos.
También hablamos un poquito con Dorfun, luciendo la moda de aduaneiros sem fronteiras con gracia. Tenía muchas ganas de conocerlo, la verdad. Lo imaginaba muy moreno y con gafas...
Luego fuimos al Gredos, el Rey de las croquetas. El camarero era como Dios, omnipresente. Nos dieron muy bien de cenar. Wel ya comenzaba a decir tonterías, y presidía la mesa Ike. Esta vez ya pudimos hablar un poquito con María y con Hans, y Hans hacía que mis sueños crecieran hablándome de lo hermoso que era Dublín...
Hubo un momento en el que Ictioscopio nos mandó cantar Fabuloseando uouoieielala o algo así. Los de la mesa de detrás ya flipaban, habíamos convertido el Gredos en un antro friki! o_o
Como había que esperar por la novia de Wel y por el hermano de la novia, estuvimos allí hasta que decidimos dejar de estarlo. Cambiamos el sitio de quedada y nos marchamos para la Repichoca. Cesare y Peque se fueron. Una pena, pero bueno. Habrá mas oportunidades de verlos, espero.
Por una especie de milagro divino, en la Repichoca había sitio! Hans quería entrar a toda costa. Por desgracia, Ictioscopio y su fabuloseando se iban :( Las bajas son normales en este tipo de misiones, pero tan seguidas son muy terribles :'(

En la Repichoca, un amigo de Wel hablaba de Stalinistas y de cosas no aptas para un sábado por la noche con un licor café en la mano. Tenía gracia vernos, cada uno de nosotros con un chupito en la mano, y Wel con varios chupitos en la mesa, porque no tenía ocho manos que si no...
Fue un momento triunfal, a todos les gustaba el licor café! Como diría mi amigo, "viva viva!". Unidos por unos mililitros de alcohol.
Vino una amiga de María también. Se ve que venía "con una polla en la cabeza" (palabras textuales eh?) por una despedida, pero tuvo la amabilidad de sacarsela.
Luego nos marchamos al Bar Egeo. Por el camino desaparecieron Pawley y Dorfun, y en el Bar Egeo Wel y su novia. Pero nada, a beber y a balar. María ligó, y todos éramos muy felices, y no a causa del algohol! Al rato, María y yo salimos fuera un poco, yo le había mandado un mensaje a Dorfun y en el Bar Egeo no había cobertura. Y justo cuando ponía un pie en la calle, Dorfun llamó y confes´que había ido al Filloa con Pawley. Y nosotros preocupados, jaja.
Nos echaron del Bar Egeo con Willy Fog y la vuelta al mundo en 80 días (Dicen que la felicidad es dificil de encontrar, pero no es ciertoooooo).
Tomamos el camino del Inox, pero estaba cerrado. Había allí un colchon que alguno aprovecho. Carmen seguia de reportera gráfica (como le duraban las pilas a la madita camara!), hasta a uno que apareció por allí le sacó una foto.
Como no nos abrían, fuimos andando en dirección a la Terraza, que también estaba cerrado. Ya estábamos un poco cansados, a las Marías se nos notaba la edad (jajaja) y Hans también decía ser una María y tuvo un momento estrella de cuentos simpáticos. Una pena que solo lo escucharamos María y yo. Bueno, y Carmen, que también tuvo momentos poeta y Lim Carrey con ella.
Y nada, fuimos al taxi y Carmen y yo nos fuimos para casa.

Tengo poca habilidad para contar las cosas, pero así fue como fueron desde mis ojos. Ultimamente estoy conociendo gente, pero me da pena perderlos de vista tan pronto. Lo pasé tan bien que ya es domingo y ni me enteré del sábado. Pocas veces tiene una la oportunidad de conocer a una gente tan estupenda. A ver si por lo menos seguimos en contacto.

Y como alguno confesó que no entendía muy bien el gallego escrito y le daba pereza leerlo (jaja) voy a tener que traducir la anotación. No pasa nada, Arduina power!

---

Sinto se hai algunha falta, foi moi largo de escribir e recoñezoo, non teño ganas de repasalo. Estou en estado pre-sesta, jaja.

8 valentes:

O 2/5/05 1:07 p. m., Blogger Peke dixo...

Meu deus; non creo que puidese resistir o primeiro asalto. Unha mágoa, pero...
Grazas por tantos detalles. :)

 
O 2/5/05 9:17 p. m., Blogger dorfun dixo...

...vale, entón a cousa queda en que son loiro, con monóculo ...e estou liado con pawley XD

...paseino moi ben esta noite, e agora que nos puxemos cara, poderemos insultarnos con propiedade! ;P

...andarei con ollo, agora que teño que levar o coche pola coru, e sei que conduces por alí! XD ...todo ben o primeiro día no novo choio, e coñecín a jorge, finalmente...

 
O 2/5/05 9:22 p. m., Blogger Arduina dixo...

Peke, non sexas mixiricas muller, que somos galegas e ben podemos con isto e con mais, jaja.

Dorfun, se ves pola Coruña e che apetece quedar xa sabes. Se me ves conducindo mellor que me esquezas, non quero perder a posible boa reputacion que teña :D

 
O 2/5/05 11:58 p. m., Blogger maRia dixo...

yujuuuuuuuuuuuuuuuuu!
Campeooooooooooona!!!!
No es por lo de aguantar hasta el final, nooooo, lo digo por el post!!!

Muy completo, sí señor!!!

¿Te importa si hago copy and paste en mi blog?

XDDD

Ya que encima has tenido la amabilidad de traducirlo, (me ahorras el trabajo!)

XDDDDDDDDD.

Nena, se repetirá.

Y por cierto, quisiera aclarar o matizar que si la maría que ligó se supone que soy yo, que no, coñi, que el chaval de los globos estaba más cocido que un grelo en un caldo. Deverdá. Y ya no veía ni ná. (Asias por el piropo,guapa).

Claro que tal vez la maría que ligó fuiste tú...

;)



XDDDDDDDDDDDDDDDDDD

kisiños.

(Fuera broma que hago copy and paste, eh!)

 
O 3/5/05 12:48 a. m., Blogger Arduina dixo...

Jaja, pois o de ligar ía por ti! Pero tes que contalo, a ver se van pensar mal...
Copiao se queres. Aínda que está cheiño de faltas, pero todo sexa por refresca-la memoria.

 
O 3/5/05 10:43 a. m., Blogger hans k dixo...

yo no vi a jim carrey por ningún lado. debió ser una alucinación colectiva.

 
O 3/5/05 11:10 a. m., Anonymous Anónimo dixo...

Yo lo pasé estupendo, una lástima que no pudiera hablar más con alguna gente y menos con otra(...a partir de x copas no sé ni lo que digo, pobreeees los que me aguantaron. :D). Si hasta bailé, ya se puede creer.

Tengo fotos para aburrir, así que todos salimos guapos por lo menos en una (por eso saco tantas Arduina), os las iré haciendo llegar. :)

Nada, hasta cuando queráis. :)

 
O 3/5/05 11:41 a. m., Blogger Arduina dixo...

Yo estoy esperando por el cable del teléfono. En cuanto me llegue paso las fotos y los vídeos (sale Nuala diciendo cosas raras) al ordenador y os las envio. Preparaos para el SPAM!

 

Publicar un comentario

<< Home