viernes, diciembre 30, 2005

A miña nai tiña un libro de Tagore que lin sendo cativa, non sei por onde andará.
Boto de menos ler algo de Tagore. Hai dúas semanas fun á Biblioteca e collin un libriño de Catulo, andaba intrigada porque coñecia pouco del.
Hoxe vaille tocar a Tagore.


Deixame só un pouco de min mesmo para que poida chamarte o meu todo.

3 valentes:

O 30/12/05 10:32 p. m., Anonymous Anónimo dixo...

Que che pareceu Catulo? Eu só teño lido o seu poema máis famoso a Lesbia (de feito, tivemos que traducilo na clase de latín), gustoume moito, pero nunca me atrevira a ler algo máis del. Anímasme?



¡Vivamos, Lesbia mía y amémonos,
y que los rumores
de los viejos ceñudos
no nos importen nada!

Los soles pueden ponerse y salir:
para nosotros,
una vez que cae la breve luz,
la noche es eterna para dormir.

Dame mil besos, luego cien,
luego otros mil,
luego otros cien,
luego otros mil más,
y luego cien.

Luego, cuando llevemos
muchos miles,
confundámoslos todos,
para que no los sepamos,
y ningún malvado pueda aojarnos
al saber cuántos besos han sido.


Ah, e feliz 2006! Biquiños

 
O 31/12/05 12:35 p. m., Blogger Arduina dixo...

Sí, ese era o que eu coñecia. Collin un tipido de "obras escollidas" e gustoume, mais que nada porque era un irreverente de carallo. Di cousas tipo "putos maricas, idesme chupar a polla". E reproduce dialogos entre amigos e el.. é moi variado o libriño que collin. Pero rin moito co seu xeito de expresarme. Podes probar e coller unha recopilacion desas.
¿que tal o de Valcarcel?

 
O 31/12/05 12:35 p. m., Blogger Arduina dixo...

E feliz 2006, claro!

 

Publicar un comentario

<< Home