Sen dúbida, o meu mellor día en Irlanda foi cando fomos a Kerry.
O hotel no que estabamos estaba a 5km de Kerry, e eu andaba á procura de alguén con quen compartir un taxi. De todo o noso bus ninguen queria porque había unha boda no hotel e querian acoplarse,jaja. Pero atopei a un rapaz que pensaba coma min. Para un dia que estabamos en Kerry non iamos quedar no hotel!
Fomos a recepcion a pedir un taxi, e resulta que a xente do hotel xa tiña pedido un. Se o compartiamos con eles, saianos mais barato ainda. E a eles tamen, claro.
Cando chegou o taxi non foron demasiado amables, todo hai que dicilo. Que non falemos ingles correctamente non quere dicir que non o entendamos mais ou menos ben.
Cando chegamos a Kerry non sabiamos para onde tirar. Preguntamoslle a un rapaz guapeton (pregunteille por musica irlandesa, pero non para turistas e riu ^^) e falounos do shanó (asi tal cal soa, non sei como se escribe). Pero non o atopamos, asi que de chiripa demos coa parada de taxis e para non perdernos entramos no pub que habia xusto diante.
Non podiamos escoller mellor!
Cantaba un velliño algo borracho, acompañabano un guitarrista tamen entrado en anos e un acordeonista con peluquin. O pub viase que era antigo. Pedimos as nosas Guinness e baixo a atenta mirada dalguns irlandeses (non sei por que damos tanto noxo os turistas nalguns sitios)escoitamos ó vello. Moviase en plan Elvis, jaja. Ás veces trabucabase e entraba cando non tiña que entrar. De supeto a guitarra comezou a tocar Foggy Dew. Eu pensaba que non podia ser, ata que o vello comezou a cantar. E por suposto, co vello, eu. E a berros! jajaja. En plena euforia dixenlle ó irlandés do lado que era a miña cancion favorita e disimuladamente sorriu e marchou para o outro extremo (vaia pintas que levabamos, todo hai que dicilo).
Non podia ser, en pleno Kerry nun pub antigo cunha pinta de Guinness na man escoitando a miña cancion preferida dos beizos dun irlandés!!!
Cando rematou puxenme a falar cunha rapaza que se nos sentou ó lado, era irlandesa e estivera en España.
Ó cabo dun ratiño marchamos para o hotel. Coas coñas eran as tantas! E o vello alí seguia! Ó sair deunos a man, jaja.

O que é a maxia... De chiripa cheguei a Kerry con alguén, de chiripa atopamos o pub, e de chiripa atopei de frente a unha persoa un tanto especial neses días. O que diga que Irlanda non ten maxia é que non a visitou. Ese foi un día perfecto.