Onte rematei Corazón de tinta, de Cornelia Funke.
Ten un comezo estupendo, cun ritmo perfecto, e nunhas poucas páxinas contanos moitas cousas. Indirectamente describe ós protagonistas, o ambiente que os rodea.. É algo que sempre admirei nun escritor, que sexa capaz de non dicir moito e á vez de estar dicindo todo.
O libro en xeral gustoume. Sobre todo a descripción dos amantes dos libros, desa xente que ten estanterías (ou a casa) chea deles, e son coma un tesouro. Pero penso que cara a metade o ritmo baixa un pouco ainda que non é a intención da autora. E deixa un sabor de boca algo raro. Pero que ben o pasei mentres o lia!
Fálase de sacar (e meter) personaxes dos libros. Deume que pensar, porque o meu escritor preferido é Lovecraft, pero nin de coña querería ir a parar a un dos seus relatos! E seguia pensando e non atopaba un libro no que querer estar. Nos que máis me gustan de Enid Blyton tería problemas por ser rapaza (naquela epoca xa se sabia), nos de Lovecraft quedaria morta de medo, nas novelas romanticonas que a veces leo pasan moitas desgracias... todos tiñan un pero. E pensando nos que lera hai moitos anos, lembrei El Árbol Lejano, da Blyton. Unha árbore na que viven fadas e trasnos, e na copa hai un pais diferente cada certo tempo (o pais das lambetadas, o pais do revés...). Sen dúbida, encantaríame estar nese libro.

Agora estou lendo Sanguinarius, que edita Valdemar na coleccion Gótica. Se tivese moitos cartos mercaba toda a coleccion. Este libro recopila 13 relatos de vampiros.

Logo teño Sputnik, mi amor. Estou leda porque ademais da biblioteca á que ía, en Rego de Auga, vou tamén á de Duran Loriga, que ten moito libro xuvenil, e de paso ten manga e cousas de Valdemar Gótica, programas de ordenador, discos... Sempre terei algo que ler, e iso é bó :)