domingo, febrero 27, 2005

Estes dias de preguiza e choiva, o meu mozo emprestoume Naruto. Xa podo dicir que teño opening e ending preferidos de anime. Como opening escollo Lain. E como ending, Naruto. Ainda que o opening non esta nada mal. E se queredes comprobar por que o escollin, podedes baixalo dende aqui
Non é nada do outro mundo, pero unido ás imaxes e á serie esta moi ben :)

martes, febrero 22, 2005

Estou pensando en ir a Madrid en maio, a ver a unha amiga escritora. Eu soiña, soa xenial. Meteme medo o avion, pero...

Estou tentando rematar Morgún, de Suso de Toro. Creo que non me gusta como escribe. Digo creo, porque ainda que non me gustou Trece Badaladas non podo dicir que Morgún sexa o mesmo. Está moi ben escrito, o malo é que é un coñazo, jaja, falando claro!
Quizais non escollin a epoca.

lunes, febrero 21, 2005

¿Que teñen en comun os avos e as conas? O meu weblog.
No o digo eu, dío Google
Non vos riades demasiado, jaja.

Hai cancions que me poñen a pel de pita. Algunhas non porque sexan especialmente bonitas, senon porque o cantante e a música expresan realmente o que están a cantar.
Estes dias aburrin a radio polas mañás, así que entrei en http://launch.yahoo.com/. É unha especie de radio só con cancións. Escolles os xeneros que che gustan, os cantantes.. etc. E teñen un sistema moi bó para que sexan variadas, por exemplo, eu puxen que me gustaba Alasdair Fraser. Entrei na radio e puxeronme Lúnasa porque a xente que gustaba de Fraser gustaba de Lúnasa tamén. Con este sistema coñeces unha morea de grupos e de estilos. Por cada cancion podes facer unha valoracion segundo se che gusta moito ou pouco. Así podese oir mais ou menos (ou nunca), non sei se me explico. Está xenial, eu escoito de todo, dende Chuck Berry ata Led Zeppelin. Descubrín Flogging Molly (moi parecidos ós Young Dubliners), redescubrín ós Dire Straits...
Cando escoito algunha cancion de pel de pito teño que parar de traballar por uns segundos. ¿Que tiña a musica de antes que non ten a de agora?
Hoxe escoitei Still loving you, dos Scorpions. Cando o cantante chora, berra, suplica Still loving you (porque semella todo isto, iso si que é cantar) a guitarra chora con el, lamentanse os dous, berran que ainda seguen amando.
Outro exemplo: Led Zeppelin e Whole lotta love. Pero que pedazo de cancion! Que forma te tocar!
E Alasdair Fraser tocando Roslin Castle. ¿Que agochou ese home no seu violin para que poida falar desa forma? É maxia, carallo! ¿Como pode un só instrumento facer que viaxes a outros lugares, a outra epoca?
Emocionome toda jaja (no fondo son unha hortera, como di a miña mai), pero é que adoro a música que me fai sentir. E polas mañás ultimamente estou a bailar na silla mentres traballo.
Gracias a quen sexa por axudarme a nacer con tódolos meus sensos en boas condicions, gracias por inventa-la musica e gracias por darme un traballo que me permita aproveitar todo isto e pasalo ben.

viernes, febrero 18, 2005

You will allways be holding, holding
my heart in your hand.

Teño as costas feitas merda, que dor!
Mañá o meu ordenador vai nacer de novo :´) Vou formatear, teño pensado facer duas particions. Unha vai ir con Windows XP e outra con Mandrake.
Xa esta ben de tanto Windows! Se non fora porque o necesito...

miércoles, febrero 16, 2005

Hai uns dias escribia sobre Luar na Lubre, que quedaba sen cantante. Pois xa teñen unha nova, e debo recoñecer tras escoitar esta cancion que elixiron ben.
Ainda que ten un aire con Rosa, pareceme que Sara ten a sua voz mais controlada e moitisimo mais firme.
Quero escoitar "A frol da iauga" cantada por ela, teño curiosidade.

martes, febrero 15, 2005

Veño de ver unha peli tremenda: The Stepford Wives
Non conto de que vai. Pero agochada en toda esa marabilla visual esta unha mensaxe que non deberiamos esquecer as mulleres de hoxe.
A ver que vos parece.

lunes, febrero 14, 2005

Recomendada por Apachito http://www.xunta.es/conselle/ag/fogga/sixpac/visor/
É moi interesante, o malo vano ter os que teñan 56k.

sábado, febrero 12, 2005

O meu mozo e mais eu falamos moito. Chegara un momento no que era o mesmo se estaba na Coruña ou en Ourense (el é de Ourense, pero vive aqui. Cada vez que hai alguns dias libres marcha) porque eu seguia facendo a miña vida sen contar con el e el comigo.
É moi coitadiño, pero tamen pensaba que lle daria igual deixalo, nunca lle deu moita importancia a estarmos xuntos, ainda que eu sei que me quere.
E onte amarrouse a min e chorou.
Dixo que podiamos arranxalo, que todo ía cambiar. Recoñecia que estabamos distantes e que el estaba a portarse mal, pero non se podan botar dous anos xuntos ó lixo.
E aqui estamos, xuntos de novo.
Non sei se fixen ben. Estou leda porque sigo con el, pero hai un algo triste en todo isto, ainda sen identificar.

Moitisimas gracias ós tres do anterior comentario (graciasgracias!)polos ánimos. De supeto viame soa de novo, pero animoume moitisimo saber que se tiña que dicir algo, alguén me ia respostar :)

É curioso o tema do amor, moi curioso.

viernes, febrero 11, 2005

Uf, que entroido..
Estou afonica totalmente. Como non tiña disfraz e atopei un sombreiro de leopardo na casa, decidin que iría disfrazada de Cocodrilo Dundee :P

O meu mozo veu de Ourense e contoume tamen o das formigas. Danme magoa, seica fixeron uns chistes coas formigas pero xa non me lembro. E o de rebozar a roupa en merda... puaj! Algun dia irei a Verin ou a Laza a ver ós Cigarróns, quero que me dean co latego (juajua)

Estou un pouco rara. Acabo de falar co meu mozo /ex-mozo e creo que xa non estamos saindo (prefiro dicir que o creo a afirmalo). Estou triste, pero tampouco demasiado. E sei que é porque ainda non me din de conta do que esta a pasar. A semana que ven vai ser terrible. Como cando morreu a miña avoa e non chorei, e de supeto un dia botei a chorar e non podia parar.

domingo, febrero 06, 2005

Cago nos petardos do carallo!

sábado, febrero 05, 2005

Veño do Carrefour. Mentres agardaba polo ascensor, puxenme a mirar os buzóns. Veu xente nova, hai xente que se foi... E vin un buzón con dous nomes, un dun rapaz e outro dunha rapaza. Hai uns meses só estaba o da rapaza :)
Iso puxome leda.

viernes, febrero 04, 2005

Better days, de Supertramp.

Trust me, I can help you
Feel free, we can save you
Join us in the good life
And better days, better days

Campaign for a new life
Champagne and the bright lights
Make way for the right way
And better days, better days

You didn't realize about the other life that we can give you
We'll open up your eyes and make you see the light that's all around you
We'll help you work it out and then you'll never doubt
Our intuition, our vision, our decision, our mission, so listen

No war, no inflation
No more desperation
You'll see we can show you
Better days, much better days

More food, higher wages
Good schools, smiling faces
Make way for the new way
Better days, better days

We're going to lead you down to where the sun is always brightly shining
We'll push away the clouds and show you there's a gold and silver lining
We'll take away the pain, you'll want to try again
You won't be sorry, so don't worry, don't worry, so hurry and join me


Estou pensando en facer unha páxina de música. Dame moita preguiza deseñala...

Isto merece o espacio que faga falla:
SUCESO TRÁGICO EN EL BARRIO DE ALMEDA
Un boliviano fallece en un fuego en Cornellà tras rescatar a 5 mujeres

• El inmigrante, que estaba casualmente en el local siniestrado, un restaurante, salvó a las cocineras
• El trabajador se asfixió tras refugiarse bajo una mesa al comprobar que el techo se desprendía



XAVIER ADELL
CORNELLÀ

Acudió a instalar una puerta contraincendios en un restaurante y se vio envuelto por las llamas. Pero lejos de salir huyendo, ayudó a escapar a las cinco mujeres que estaban en la cocina. Y ese gesto heroico le costó la vida. Max Muth Arriaga, boliviano, de 35 años, falleció asfixiado en el local siniestrado, que quedó totalmente destruido, en el barrio de Almeda (Cornellà). Las 25 familias que viven en el mismo edificio tuvieron que ser desalojadas.
Max Muth Arriaza, casado y vecino de Viladecans, trabajaba en las obras de ampliación de bar restaurante La Terraza, en el número 180 del paseo de los Ferrocarrils Catalans. El albañil estaba colocando una puerta antiincendios cuando, a las 12.20 horas, la cocina empezó a arder después de que las llamas de los fogones alcanzaran la grasa acumulada en la campana extractora, según las primeras investigaciones.
El personal del restaurante, con el dueño al frente, intentó en vano sofocar el fuego con los tres extintores del interior del local. "Las llamas corrían muy deprisa", explicaron varios testigos. En mitad del pánico generalizado, el albañil boliviano "ayudó a salir a las cinco cocineras", relató Marta Ramos, una empleada de La Terraza que llegó al local justo cuando se iniciaba el incendio y que no llegó a entrar.

DESALOJO DE 25 FAMILIAS
Tras completar la evacuación, el albañil colombiano volvió a adentrarse en el bar sin que trascendiera el motivo y ya no pudo salir. El falso techo se le desplomó encima y falleció probablemente por asfixia, aunque será la autopsia la que determine las causas exactas de la muerte. Según la policía, todo apunta a que Max Arriaza se percató de que el techo estaba apunto de venirse abajo a causa del calor y se parapetó bajo una mesa, donde fue encontrado su cadáver.
La violencia de las llamas hizo que éstas se propagaran con gran rapidez y afectaran a la fachada del edificio de viviendas, donde viven 25 familias. En ese momento no había muchos vecinos en el interior del bloque, de cuatro plantas y un subterráneo. Los pocos que había fueron desalojados con lo puesto. Como José Antonio Flores, empleado nocturno, quien explicó que la policía le despertó y tuvo que huir a toda prisa "en pijama y zapatillas".
En la extinción del fuego participaron 15 dotaciones de Bombers de la Generalitat, que controlaron el siniestro en apenas una hora. El alcalde de Cornellà, Antoni Balmón (PSC), aseguró que las llamas no afectaron a la estructura del inmueble por lo que sus moradores pudieron regresar a recoger sus pertenencias escoltados por la policía. No obstante, se les recomendó que pasaran la noche fuera de sus casas porque los cristales de las ventanas estaban rotos y no había suministro de gas, agua ni electricidad.

EN HOTELES
Para auxiliar a los damnificados, el ayuntamiento instaló una oficina de atención en el centro cívico del barrio Almeda, por la que pasaron 16 familias. Según fuentes municipales, 12 aceptaron alojarse en los hoteles propuestos. El resto se fue a la casa de algún familiar. Se da circunstancia de que los dueños del restaurante vivían en el piso ubicado justo encima del local.
La consellera de Interior, Montserrat Tura, que visitó el lugar del suceso, tuvo palabras de reconocimiento para el fallecido "por su acción altruista" al salvar a cinco personas. Tura se mostró sorprendida por la velocidad con la que se propagaron las llamas desde la cocina y abogó por que este tipo de establecimientos instalen materiales ignífugos y medidas preventivas "más potentes".
No obstante, el local tenía todos los papeles en regla y seguro, según confirmaron desde el consistorio. Al parecer, hacía unos meses que se habían realizado obras de ampliación. Ayer, se realizaban los trabajos solicitados por los inspectores para aumentar la seguridad.

Non teño palabras.

jueves, febrero 03, 2005

"Jonu Media se pone las pilas, y nos traerá diversas novedades los próximos meses, como los digipacks de Ranma 1/2 y Ceres, la Anime Collector's, un pack Ghibli o las películas de Daimagin.

Una de sus novedades más destacadas será la reedición de los DVD de Ranma 1/2 que ahora mismo edita RBA en los kioscos. Jonu informa que irán editándolos de temporada en temporada, con los doblajes de Antena 3 y TV3, sin censura y con los pertinentes subtítulos, todavía no tienen decidido si las escenas eliminadas las volverán a doblar o si solo las subtitularán, más adelante nos harán saber las características definitivas y la fecha. Todo ello en lujosos packs y a buen precio."

OLEEE!

Agora que leo a anotación anterior engado: Non sei que esperaba.

miércoles, febrero 02, 2005

Quero escapar da politica, pero acabo de escoitar que o BNG votou a favor do plan Ibarretxe.
Dame que pensar.

martes, febrero 01, 2005

Estaba lendo en Perdidoenlared sobre o tema do Referendum Plus.
A min o anuncio pareceme ben gracioso, non sei de ónde ven tanta critica como parece que hai. Parece que coa politica nunca se pode ter ningun tipo de humor.
Eu penso que estou na obriga de votar, polo menos dou a miña opinión nunha urna. ¿Que non serve para moito? Pode. Pero non por iso vou deixar de intentalo.
Pero paso de meterme en politica que sempre me poño nerviosa e algo violenta, non sei moi ben por que :)

Crea os teus propios erros de Windows

Atopei un tesouro!
TESOURO
Musica (midi, pero algo é algo) de todolos videoxogos de cando eramos cativos.
Estou morriñenta. Xa escoitei Xenon 2, Maniac Mansion e agora estou co Prince of Persia.